خودکشی سالانه جان حدود یک میلیون نفر را در جهان می ‌گیرد و در میان 10 علت اصلی مرگ و میر قرار دارد؛ با این حال، خودکشی فقط به معنای از دست رفتن یک فرد نیست؛ بلکه حادثه ‌ای تراژیک است که خانواده، دوستان و اطرافیان را از جنبه ‌های روان‌ شناختی، اجتماعی و اقتصادی تحت تاثیر قرار می ‌دهد.

روز 10 سپتامبر معادل 19 شهریور روز جهانی پیشگیری از خودکشی نام گذاری شده است. بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی، بیش از 720 هزار نفر هر سال بر اثر خودکشی جان خود را از دست می‌دهند. در حالی که ارتباط بین خودکشی و مشکلات سلامت روان (به ویژه افسردگی و اختلالات مصرف الکل) و سابقه اقدام به خودکشی در کشورهای پردرآمد به خوبی اثبات شده است، بسیاری از خودکشی‌ها به صورت ناگهانی و در لحظات بحران رخ می‌دهند. تجربه فقدان، تنهایی، تبعیض، مشکلات مالی، درد و بیماری مزمن، خشونت، سوءاستفاده و درگیری یا سایر شرایط اضطراری انسانی از عوامل تاثیرگذار بر خودکشی است. در سطوح فردی، اجتماعی و ملی می‌توان اقدامات زیادی برای پیشگیری از خودکشی و تلاش‌های خودکشی انجام داد. سازمان بهداشت جهانی، رویکردی تحت عنوان «زندگی را زنده نگه دارید» جهت پیشگیری از خودکشی توصیه می کند. این رویکرد شامل چهار مداخله کلیدی است: 

• محدود کردن دسترسی به وسایل خودکشی

• تعامل با رسانه‌ها برای گزارش مسئولانه خودکشی

• تقویت مهارت‌های زندگی اجتماعی-عاطفی در نوجوانان

 • شناسایی زودهنگام، ارزیابی، مدیریت و پیگیری افراد تحت تأثیر رفتارهای خودکشی

روز جهانی پیشگیری از خودکشی فرصتی است تا با تأکید بر اهمیت سلامت روان و حمایت از افرادی که با بحران‌های روانی دست ‌و ‌پنجه نرم می‌کنند، جامعه‌ای سالم‌تر و ایمن‌تر بسازیم. پیشگیری از خودکشی مستلزم آگاهی، حمایت اجتماعی و درمان مناسب است. صحبت کردن درباره احساسات و مشکلات، مراجعه به مشاوران و روانشناسان، و ایجاد شبکه‌های حمایتی می‌تواند به کاهش این مشکل کمک کند. توجه به سلامت روان و فراهم کردن بسترهای حمایتی برای افراد در معرض خطر بسیار ضروری است.

پایان خبر